پالپوتومی
پالپوتومی چیست و در چه افرادی انجام می شود؟
پالپوتومی روشی است که برای نجات یک دندان عفونی شده با پالپ آلوده به کار می رود. گاهی از این روش به عصب کشی دندان شیری یاد می شود. زیرا این روش بیشتر برای کودکان و به ویژه برای دندان های مولار به کار می رود.
روش انجام پالپوتومی :
دندانپزشک برای راحتی بیمار کار را با بی حسی آغاز خواهد کرد. روش های متنوعی برای آرام سازی کودک شما وجود دارد که قبل از شروع کار با شما در میان گذاشته خواهند شد. در صورتی که کودک همکاری لازم را نداشته باشد، از بیهوشی استفاده می شود.
در طول روش انجام پالپوتومی ابتدا دندانپزشک با استفاده از رابر بند دندان را از سایر قسمت های دهان جدا خواهد کرد. سپس از ابزار ویژه ای برای تمیز کردن قسمت پوسیده دندان استفاده می کند. سایر بخش های باقی مانده دندان با استفاده از دارو استرلیزه می شود. سپس دندانپزشک از بتونه برای پر کردن دندان باقی مانده استفاده خواهد کرد. روی دندان با تاجی با اندازه مناسب پوشانده می شود و به دندان متصل می شود. در بیشتر موارد تاج از یک فولاد ضد زنگ ساخته می شود.
تفاوت بین پالپوتومی و پالپکتومی چیست؟
هر دو روش در تلاش برای حفظ دندان های پوسیده شده با پالپ آلوده به کار می روند. در پالپوتومی، دندانپزشک فقط پالپ آلوده در قسمت تاج دندان را بر می دارد. در حالی که پالپ قسمت ریشه باقی می ماند. اما در پالپکتومی، دندانپزشک تمام پالپ را حذف می کند و پالپ ریشه را با مواد پر کننده جایگزین می کند .
کاندیدای این روش :
پالپوتومی تنها زمانی انجام می شود که پالپ آلوده تنها در قسمت تاج وجود داشته باشد. دندان هم باید قابل احیا باشد. در صورتی که دندان بیش از حد آسیب دیده باشد یا دیواره آن تضعیف شده باشد، دندان را باید کشید .
بهترین کاندیدا برای پالپوتومی، کودکی با سلامت کامل بدنی است. کودکانی که مبتلا به بیماری های مزمن هستند و سیستم ایمنی ضعیفی دارند مناسب این روش نیستند. بدن این بیماران به عفونت های باکتریایی حساس است. برای مثال کودکان دچار انواع لوسمی و تومور کاندیدای خوبی برای این روش نیستند.
دندان کودک خود را نجات دهید :
وجود دندان شیری در دهان کودک مجوزی برای نادیده گرفتن بهداشت دهان و دندان وی نیست. دندان های شیری پایگاهی برای رشد صحیح دندان های دائمی هستند. افتادن و پوسیدگی زودهنگام این دندان ها مهم ترین علل نامرتبی دندان ها در بزرگسالی، نیاز به ارتودنسی و اشکالات رشد فک است. در صورتی که نشانه ای از پوسیدگی در دندان های کودک خود شدید، هر چه سریع تر به دندانپزشک مراجعه کنید.
پالپوتومی روشی مهم در درمان دندان های پوسیده اطفال است. این روش که معادل عصب کشی در بزرگسالان است، می تواند با نجات دندان شیری، عمر آن را در دهان افزایش دهد. اما هیچ روشی بدون خطر و عارضه نیست. با آگاهی از مزایا و معایب پالپوتومی می توانید تصمیم بهتری برای کودک خود اتخاذ کنید.
مزایا و معایب پالپوتومی:
مزیت ها
دندان های شیری به خوبی به حذف بخش بیمار پالپ دندان پاسخ می دهند، در حالی که بخش سالم دست نخورده باقی مانده است. حفره ایجاد شده در دندان به علاوه بخشی از پالپ که توسط باکتری آلوده شده است، از دندان خارج می شوند. ماده ضد عفونی کننده در بالای پالپ باقی مانده قرار می گیرد. سپس دندان با استفاده از تاج جدید بسته می شود. این روش اجازه می دهد تا دندان به صورت زنده در دهان باقی بماند.
مزیت واضح پالپوتومی این است که عملکرد دندان حفظ می شود و فضای لازم برای رشد دندان دائمی در دهان باقی می ماند. یکی از معایب این روش این است که دندان عصب کشی شده به تاج فلزی نیاز دارد تا به قدرت و دوام مورد نظر دست یابد. این امر ظاهر کودک را تحت تاثیر قرار می دهد. در برخی موارد نیز باکتری ها به دندان حمله کرده و پالپوتومی شکست می خورد. در این موارد دندان باید کشیده شود. اما ریسک این امر بسیار کم است و نرخ موفقیت درمان معمولا بالاست.
جایگزین این روش : با وجود بررسی مزایا و معایب پالپوتومی و تاثیر این روش در رشد دندان های دائمی، برخی والدین علاقه ای به انجام آن ندارند. گاهی نیز به دلیل شرایط خاص بدنی کودک، امکان انجام آن برای او وجود ندارد. در چنین مواردی باید به فکر درمان جایگزین بود. به دلیل شدت پوسیدگی، راهی به جز کشیدن دندان وجود ندارد. پس از کشیدن دندان، معمولا در دهان کودک از فضا نگهدار (اسپیسر) استفاده می شود تا فضای لازم برای رشد دندان دائمی دست نخورده باقی بماند. دندان های دائمی بین سنین ۱۰ تا ۱۲ سالگی رشد می کنند.
تفاوت هزینه دو روش چقدر است : گرچه انجام روش پالپوتومی و تاج دندان کمی هزینه بر است، اما قیمت آن با کشیدن دندان و ساخت فضا نگهدار برای کودک تقریبا یکسان است. به یاد داشته باشید که هر دو روش برای حفظ فضای مورد نیاز برای رشد دندان دائمی انجام می شوند.
نتیجه عدم درمان چیست؟
معمولا درد و عفونت بیمار ادامه می یابد و افزایش پیدا می کند. همچنین در صورت عدم درمان، خطر آسیب به دندان دائمی زیر دندان شیری وجود دارد. عفونت دندانمعمولا به آبسه می انجامد و چاره ای جز کشیدن دندان باقی نمی ماند.
